Μοναστηράκι
Monastiraki
Είσοδοι - Έξοδοι
- Ηφαίστου / Αθηνάς
- Αθηνάς / Θέμιδος
- Πλατεία Μοναστηρακίου
Μετεπιβιβάσεις
- Μετρό Γραμμή 3
- Μετρό Γραμμή 1 (Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος)
- Ανταποκρίσεις άλλων Μέσων Μαζικής Μεταφοράς
Γραμμή 3
Πρώτο Δρομολόγιο
Κατεύθυνση προς
– Δημοτικό Θέατρο: 05:41
– Δουκίσσης Πλακεντίας: 05:30
– Αεροδρόμιο: 05:49
Τελευταίο Δρομολόγιο
Κατεύθυνση προς
– Δημοτικό Θέατρο: 00:24 / 01:31*
– Δουκίσσης Πλακεντίας: 00:18 / 01:25*
– Αεροδρόμιο: 23:14
* Ισχύουν μόνο βράδια Παρασκευής & Σαββάτου
Με την ευγενική υποστήριξη του ΕΟΤ
Σημεία ενδιαφέροντος
Μία από τις πλέον χαρακτηριστικές περιοχές της «παλιάς» Αθήνας, με στενούς, ακανόνιστους δρόμους και μικρά κτήρια, που παραπέμπουν στην οθωμανική και εν μέρει βυζαντινή διάρθρωση της πόλης. Στους υπαίθριους πάγκους των μικροπωλητών ή στα μικρά καταστήματα, που βρίσκονται στους κεντρικούς δρόμους (Αδριανού, Πανδρόσου, Ηφαίστου, Θησείου, Αγίου Φιλίππου, Άστιγγος και Ερμού) μπορεί κάποιος να βρει και να αγοράσει τα πάντα! Οι αγορές ή ο περίπατος στο Μοναστηράκι είναι μία εμπειρία που δεν πρέπει να χάσετε. Θα μείνετε έκπληκτοι από την ποικιλία και ποιότητα των πραγμάτων που πωλούνται στην πολύβουη αυτή αγορά και σίγουρα θα μπείτε στον πειρασμό να αγοράσετε κάτι.
Ιστορική πλατεία, πλήρως αναμορφωμένη με «φόντο» τον βράχο της Ακρόπολης και την περιοχή της Πλάκας. Στην όμορφη αυτή πλατεία συνυπάρχουν σημαντικά μνημεία απ’ όλες τις ιστορικές φάσεις της πόλης, όπως το τζαμί Τζισταράκη, η βιβλιοθήκη του Αδριανού και η βυζαντινή εκκλησία της Παντάνασσας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει, ακόμα, ο αναπαλαιωμένος νεοκλασικός σταθμός του μετρό, ένας από τους παλαιότερους του δικτύου (1895), όπου δίπλα στις αποβάθρες του έχει αποκαλυφθεί και εκτίθεται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο (300 τ. μ.) η εγκιβωτισμένη από την αρχαιότητα κοίτη του ποταμού Ηριδανού (ορατή και από το επίπεδο της πλατείας, μέσω αρχαιολογικού σκάμματος).
Είναι η κεντρική πλατεία στο Μοναστηράκι. Εδώ μπορείτε να βρείτε κυριολεκτικά τα πάντα: σπάνια έπιπλα-αντίκες και αντίγραφα αντικών, καθώς και κάθε είδος μεταχειρισμένου αντικειμένου. Επίσης, παλιές ντουλάπες, βιβλιοθήκες, κορνίζες, καθρέπτες, σεκρετέρ, τραπέζια, δίσκους γραμμοφώνου, μουσικά όργανα. Εάν σκοπεύετε να κάνετε αγορές είναι προτιμότερο να πάτε νωρίς το πρωί, διαφορετικά εάν επιθυμείτε απλώς να περπατήσετε και να χαζέψετε, το μεσημέρι είναι η καλύτερη ώρα. Μπορείτε να καθίσετε και να πιείτε ένα ποτήρι ελληνικό κρασί ή ούζο συνοδευόμενο από ελληνικούς μεζέδες σε ένα από τα μικρά μαγαζιά της πλατείας, παρατηρώντας την κίνηση του παζαριού.
Αντιπροσωπευτικός δρόμος της Αθήνας, που εκτείνεται από τη βιβλιοθήκη του Αδριανού ως το σταθμό μετρό «Θησείο». Στα νεοκλασικά μονώροφα ή διώροφα κτήρια στεγάζονται εμπορικά καταστήματα με παραδοσιακά είδη και παλαιοπωλεία, ενώ τις Κυριακές συγκεντρώνονται εκεί πολλοί υπαίθριοι πωλητές. Υπάρχουν, ακόμα, καφέ και μικρά κομψά εστιατόρια με μοναδική θέα στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Αγοράς.
Είναι η πιο παλιά συνοικία της Αθήνας (αναφέρεται και ως «συνοικία των θεών»), με ξεχωριστή γραφικότητα. Από τη στιγμή που θα ξεκινήσετε να περιδιαβαίνετε στα πλακόστρωτα στενά δρομάκια της θα έχετε την αίσθηση ότι ταξιδεύετε πίσω στο χρόνο. Η προέλευση του ονόματος της περιοχής δεν είναι στην ουσία γνωστή, ως εκ τούτου, πολλές θεωρίες έχουν διατυπωθεί σχετικά. Σύμφωνα με την επικρατέστερη, η Πλάκα οφείλει το όνομά της σε μία μεγάλη πέτρινη πλάκα που βρέθηκε στην περιοχή της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου Αλεξάνδρειας, δίπλα στο αρχαίο θέατρο του Διονύσου. Θα μαγευτείτε από την ομορφιά των νεοκλασικών χρωμάτων των σπιτιών, την αρχιτεκτονική, τους φροντισμένους κήπους, την καλαισθησία και την ατμόσφαιρα της περιοχής. Εάν αποφασίσετε να κάνετε ένα περίπατο στην περιοχή, φροντίστε να έχετε μαζί σας ένα χάρτη, γιατί η Πλάκα είναι ένας λαβύρινθος και είναι πιθανό να αισθανθείτε ότι έχετε χαθεί σε ένα δαίδαλο από στενούς δρόμους και σοκάκια. Στην οδό Αδριανού, κεντρικό δρόμο της συνοικίας, όπως και σε άλλους δρόμους της περιοχής θα βρείτε καταστήματα με παραδοσιακά είδη, σουβενίρ, είδη ελληνικής λαϊκής τέχνης κ.λπ.
Η κεντρική πλατεία της περιοχής πήρε το όνομά της από τη Φιλόμουσο Εταιρεία (Εταιρεία των Φίλων των Μουσσών, των εννέα, δηλαδή, θεών των Τεχνών), η οποία ιδρύθηκε το 1813. Σκοπός της Εταιρείας αυτής ήταν η προώθηση των ελληνικών σπουδών και η διατήρηση των αρχαιολογικών θησαυρών της Αθήνας. Η πλατεία βρίσκεται στη συμβολή των οδών Κυδαθηναίων, Φαρμάκη, Ολυμπίου Διός και Αγγέλου Γέροντα και είναι γεμάτη από καφετέριες, εστιατόρια και κλαμπ με ζωντανή μουσική. Υπάρχουν επίσης πολλά καταστήματα που πωλούν σουβενίρ.
Βρίσκεται στην οδό Κυδαθηναίων και αποτελεί τον παράδεισο για κάθε παιδί. Στη σοφίτα του μπορείτε να δείτε ένα ανακατασκευασμένο δωμάτιο γεμάτο με παλιά έπιπλα, με ραδιόφωνο και θερμάστρα ενός παλαιού αθηναϊκού σπιτιού. Εύστοχα ονομάζεται το «δωμάτιο του παππού και της γιαγιάς» στο οποίο τα παιδιά μπορούν να ντυθούν με κοστούμια εποχής. Ακόμα, υπάρχει έκθεση ζωγραφικών έργων από παιδιά, παλαιών παιχνιδιών, παιδική χαρά, βιβλιοθήκη, κ.α. Εάν έχετε παιδιά, αυτή είναι μία επίσκεψη που δεν πρέπει να χάσετε. Αξίζει, επίσης, να επισκεφθείτε το γειτονικό Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης (Κόδρου 9), όπου εκτός από τα σημαντικά εκπαιδευτικά προγράμματα, εκτίθενται επίσης έργα ζωγραφικής και κατασκευές παιδιών 4-14 ετών από όλη την Ελλάδα, τα οποία ανανεώνονται τακτικά.
Στην αρχαία Αθήνα, οι θεατρικές παραστάσεις στο θέατρο του Διονύσου επιχορηγούταν από εύπορους πολίτες που ονομάζονταν χορηγοί. Ο χορηγός της καλύτερης παράστασης λάμβανε βραβείο από την πόλη. Όταν ο εύπορος Λυσικράτης κέρδισε το βραβείο (334 π.Χ.) αποφάσισε να κατασκευάσει ένα μνημείο που θα το στέγαζε, το οποίο και σώζεται μέχρι σήμερα (αρχαία οδός Τριπόδων, το οδόστρωμα της οποίας διασώζεται σε ειδικό χώρο ανακαινισμένου κτηρίου στον αριθμό 28). Η κατασκευή του μνημείου από το Λυσικράτη ήταν μόνο η αρχή της μακρόχρονης και επεισοδιακής ιστορίας τού κτίσματος αυτού. Το 1658, ένα μοναστήρι Καπουτσίνων ιδρύθηκε στο σημείο αυτό και το 1669 το μνημείο αγοράστηκε από τους Καπουτσίνους. Σε αυτό το μοναστήρι ο Λόρδος Μπάιρον παρέμεινε κατά τη διάρκεια της δεύτερης επίσκεψής του στην Ελλάδα, ενώ σ’ αυτούς τους κήπους πραγματοποιήθηκε η πρώτη καλλιέργεια ντομάτας το 1818.
Πρόκειται για ένα όμορφο “νησιώτικο χωριό” στους πρόποδες της Ακρόπολης! Δημιουργήθηκε στα μέσα του 19ου αι. όταν οικοδόμοι από το αιγαιοπελαγίτικο νησί της Ανάφης, που ήταν φημισμένοι για την τέχνη τους, ήρθαν στην Αθήνα για την κατασκευή του ανακτόρου για τον πρώτο βασιλιά των Ελλήνων Όθωνα. Γνωρίζοντας ότι θα περνούσαν χρόνια μέχρι να επιστρέψουν στον τόπο τους και νιώθοντας νοσταλγία για την γενέτειρά τους, αποφάσισαν να την αναπαραστήσουν στην υψηλότερη περιοχή της Πλάκας. Έτσι, έχτισαν μικρά λευκά σπίτια, στο ίδιο αρχιτεκτονικό ύφος με αυτό του χωριού τους. Τα Αναφιώτικα, η γειτονιά, δηλαδή, των Αναφιωτών, είναι μια μοναδική, χαριτωμένη περιοχή, που πρέπει να επισκεφθείτε.
Στο κτήριο αυτό, επί της οδού Θόλου, ήταν αρχικά η οικία του αρχιτέκτονα Κλεάνθη (1832-1833) και κατόπιν στέγασε το πρώτο Πανεπιστήμιο της Αθήνας (1837-1842). Σήμερα στεγάζει το Μουσείο του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ιδρύθηκε το 1976 μετά από δωρεά της ιδιωτικής συλλογής του Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου στο ελληνικό κράτος. Στεγάζεται στο νεοκλασικό αρχοντικό της οικογένειας Μιχαλέα. Η συλλογή Κανελλόπουλου περιλαμβάνει αρχαιολογικά ευρήματα και έργα τέχνης από την προϊστορική εποχή μέχρι σήμερα.
Ενιαίο αρχιτεκτονικό συγκρότημα, που κατασκευάστηκε μεταξύ 19-11 π.Χ. και αποτελείτο από μεγάλη ορθογώνια αυλή περιτριγυρισμένη από κιονοστοιχίες, ενώ οι στοές της στέγαζαν διάφορα μαγαζιά.
Βρίσκεται στη δυτική πλευρά του χώρου. Μνημειώδης είσοδος με τέσσερις δωρικούς κίονες και αέτωμα από πεντελικό μάρμαρο, διατηρείται σε εξαιρετική κατάσταση.
Έξω από την ανατολική πλευρά της Ρωμαϊκής Αγοράς θα συναντήσετε ένα οκταγωνικό μνημείο. Πρόκειται για το Ωρολόγιο του Ανδρόνικου Κυρρήστου που κατασκευάστηκε τον 1ο αι. π.Χ. και στο οποίο στεγαζόταν ένα υδραυλικό ρολόι. Σε κάθε μία από τις οκτώ πλευρές του υπήρχε ανάγλυφη παράσταση των οκτώ ανέμων. Για το λόγο αυτό, το μνημείο φέρει το ψευδώνυμο «Αέρηδες».
Ορθογώνιο κτήριο με προθάλαμο και τετράγωνη αίθουσα με πάγκους με οπές στις τέσσερις πλευρές και αποχετευτικό αγωγό από κάτω (1ος αι. μ.Χ.)
Στην πλατεία Μοναστηρακίου κυριαρχεί το Τζαμί Τζισταράκη (ή Κάτω Συντριβανίου). Χτίστηκε το 1759 από τον Τούρκο βοεβόδα (πολιτικός αξιωματούχος) Μουσταφά Αγά (ή Τζισταράκη). Για να προμηθευτεί τον απαιτούμενο ασβέστη, ο Τζισταράκης έριξε τον 17ο κίονα από το Ναό του Ολυμπίου Διός. Διαθέτει loggia με τέσσερις κίονες και δύο σειρές από τέσσερα παράθυρα σε κάθε πλευρά. Από το 1981 λειτουργεί ως Μουσείο Παραδοσιακής Κεραμικής. Είναι το μοναδικό επισκέψιμο τζαμί της Αθήνας. Δίπλα στη Ρωμαϊκή Αγορά υπάρχει το εντυπωσιακό Φετιχιέ Τζαμί, που χτίστηκε πάνω σε λείψανα τρίκλιτης βασιλικής (διακρίνονται κάποια τμήματα) το 1456 προς τιμήν του Μωάμεθ του Πορθητή, όταν επισκέφθηκε την πόλη.
Στην Πλάκα (Κυρρήστου 8) υπάρχει το Λουτρό των Αέρηδων (Χαμάμ Αμπίτ Εφέντη), που κτίστηκε τον 17ο αι. και αποτελούσε σημαντικό σημείο της κοινωνικής ζωής, κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου. Έχει αναπαλαιωθεί και λειτουργεί ως Μουσείο καθαριότητας και καλλωπισμού του σώματος και ως χώρος διοργάνωσης καλλιτεχνικών εκδηλώσεων.
Στη συμβολή των οδών Αιόλου και Πελοπίδα, διασώζεται η πύλη μουσουλμανικού ιεροδιδασκαλείου, του οποίου το υπόλοιπο τμήμα καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1911. Σύμφωνα με επιγραφή, που βρίσκεται πάνω από την είσοδο, το ιεροδιδασκαλείο κατασκευάστηκε το 1721 και αποτελείτο από το κεντρικό κτήριο, που λειτουργούσε ως σχολή και τζαμί, κτήρια όπου ζούσαν οι σπουδαστές και οι καθηγητές (hodja), χώρους κουζίνας και καθαριότητας και την κεντρική αυλή.
Γραφική νεοκλασική αθηναϊκή γειτονιά, που ορίζεται μεταξύ των οδών Αθηνάς, Ερμού και Ευριπίδου. Πολυσύχναστη, ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες, αφού στα στενά δρομάκια της υπάρχουν πολλά καφέ, μικρά μπαρ, κλαμπ, εστιατόρια, ουζερί, ταβέρνες με ζωντανή ελληνική μουσική, θέατρα, γκαλερί, αίθουσες τέχνης και παλαιοπωλεία!
Μετά την απελευθέρωση (1833), στην περιοχή συγκεντρώθηκαν πολλοί βετεράνοι αγωνιστές και μετανάστες από την επαρχία, οι οποίοι λειτούργησαν μικρές βιοτεχνίες και εργαστήρια, χαρακτήρα που η περιοχή διατηρεί, ως ένα σημείο, μέχρι σήμερα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, σειρά επεμβάσεων ανέδειξαν την περιοχή ως μία από τις δημοφιλέστερες συνοικίες ψυχαγωγίας και κατοικίας. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης οι εκκλησίες της περιοχής, όπως είναι μεταξύ άλλων οι Άγιοι Ανάργυροι, ο Άγιος Δημήτριος, ο Άγιος Γρηγόριος (αρμενική) κ.α. Κεντρικό σημείο (απ’ όπου μπορείτε να αρχίσετε την περιήγησή σας) είναι η πλατεία Ηρώων.
Πρόκειται για την περιοχή που περικλείεται μεταξύ των οδών Μητροπόλεως, Αθηνάς και Σταδίου και αποτελεί την «καρδιά» του ιστορικού κέντρου της πόλης, αλλά και το παραδοσιακό εμπορικό τμήμα της. Στους δαιδαλώδεις, μικρότερους ή μεγαλύτερους, δρόμους της λειτουργούν περισσότερα από 2.500 καταστήματα με όλα τα είδη των προϊόντων. Παράλληλα, καθώς πολλοί δρόμοι έχουν πεζοδρομηθεί, σχηματίζεται μια σχετικά ήσυχη περιοχή, όπου υπάρχουν πολλά καφέ, μικρά μπαρ και μοντέρνα εστιατόρια.
Ενώνει την πλατεία Συντάγματος με την πλατεία Μοναστηρακίου και διαθέτει ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική, κυρίως νεοκλασική. Η πλατεία Μητροπόλεως, στην οποία δεσπόζει ο Μητροπολιτικός Ναός της Αθήνας, προσφέρεται για ξεκούραση και στάση για καφέ, ενώ στη γραφική πλατεία Δημοπρατηρίου υπάρχουν ταβέρνες με παραδοσιακό ελληνικό φαγητό.
Έχοντας δίκαια το όνομα αυτό -ο θεός Ερμής ήταν ο προστάτης του εμπορίου- η Ερμού είναι από τις πρώτες οδούς που χαράχτηκαν από τους Κλεάνθη και Schaubert. Για περισσότερο από 60 χρόνια (από το τέλος του 19ου αιώνα μέχρι την αρχή της δεκαετίας του 1960), αποτελούσε το κέντρο της γυναικείας μόδας. Σήμερα, εξακολουθεί ένα είναι ένα από τα καλύτερα σημεία της πρωτεύουσας για αγορές. Στα καταστήματα της οδού Λέκκα, ανάμεσα στις οδούς Περικλέους και Κολοκοτρώνη, καθώς και στις γειτονικές στοές, θα βρείτε μεγάλη ποικιλία ασημικών: κηροπήγια, μπολ, ανθοδοχεία και κοσμήματα. Πολλά από αυτά είναι ελληνικά χειροποίητα έργα. Επίσης, στις γραφικές οδούς Ευαγγελιστρίας και Αγίου Μάρκου υπάρχουν πολλά καταστήματα με ρούχα και παπούτσια, σε ιδιαίτερα ικανοποιητικές τιμές. Στο πρώτο τμήμα της οδού Ερμού (από την πλατεία Συντάγματος ως την οδό Αθηνάς) ξεχωρίζει ο βυζαντινός ναός της Καπνικαρέας, ενώ στο τελευταίο (από το Θησείο ως την οδό Πειραιώς) δεσπόζει ο αρχαιολογικός χώρος του Κεραμεικού.
Κεντρικός εμπορικός δρόμος, ο οποίος ενώνει την πλατεία Ομονοίας με την πλατεία Μοναστηρακίου. Σχεδιασμένη στην προοπτική του βράχου της Ακρόπολης, ήταν από τους πρώτους οδικούς άξονες που χαράχτηκαν στη νεότερη Αθήνα και διαθέτει πλήθος σημαντικών αρχιτεκτονημάτων του 19ου αι. και των πρώτων δεκαετιών του 20ου αι. Πολύβουη και πολυσύχναστη τις περισσότερες ώρες της ημέρας, η οδός Αθηνάς είναι συνδεδεμένη, κυρίως, με το εμπόριο τροφίμων. Τις ώρες λειτουργίας των καταστημάτων κατακλύζεται από κόσμο και είναι διάχυτη η μυρωδιά των τροφίμων, των φρούτων, των μπαχαρικών και των ξηρών καρπών που πωλούνται εκεί, αντανακλώντας τη γοητεία των παζαριών της Ανατολής.
Κατασκευάστηκε το 1874 σε αυστηρό νεοκλασικό ρυθμό. Αρχικώς ήταν διώροφο, αλλά το 1937 προστέθηκε ένας ακόμη όροφος, λόγω των αυξημένων αναγκών του Δήμου και τροποποιήθηκαν τα αρχικά μορφολογικά στοιχεία του. Το εσωτερικό κοσμείται από πίνακες σημαντικών Ελλήνων ζωγράφων του 19ου αι., τοιχογραφίες του Φ. Κόντογλου με μυθολογικές και ιστορικές παραστάσεις (1937-1940), ενώ στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου υπάρχει μεγάλη ελαιογραφία με απεικόνιση του Απ. Παύλου να διδάσκει στους Αθηναίους τη χριστιανική θρησκεία (1877). Τέλος, στην αίθουσα δεξιώσεων (1ος όροφος) υπάρχουν, σε ειδικές προθήκες, μικρές ολόσωμες μορφές από terra cotta όλων των δημάρχων της πόλης. Κοντά στο Δημαρχείο, ενδιαφέρον παρουσιάζει και η μικρή πλατεία Θεάτρου.
Βρίσκεται μπροστά από το Δημαρχείο και παλαιότερα ονομαζόταν πλατεία Λαού και πλατεία Λουδοβίκου. Στη νότια πλευρά, δεσπόζει το εκλεκτικιστικό Μέγαρο Μελά (του E. Ziller, 1887), με επιβλητική πρόσοψη και δύο προεξέχοντες πυργίσκους στα άκρα. Η κεντρική αίθουσα καλύπτεται με γυάλινη οροφή, ενώ έχει περιμετρικές τοξοστοιχίες δωρικού και ιωνικού ρυθμού. Το κτήριο αποτελούσε αρχικώς οικία του Β. Μελά και σήμερα είναι Πολιτιστικό Κέντρο της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδας. Στην ανατολική πλευρά της πλατείας βρίσκεται το αναγεννησιακού ρυθμού Μέγαρο Γ. Σταύρου, που σήμερα στεγάζει υπηρεσίες της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδας, ενώ στο ΒΑ άκρο της αποκαλύφθηκε και εκτίθεται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, τμήμα της Αχαρνικής πύλης του Θεμιστόκλειου τείχους της πόλης.
Ορθογώνιο κτήριο (1886) με μεγάλη στεγασμένη αυλή. Στο εσωτερικό και το εξωτερικό της τμήμα υπάρχουν συνολικά 73 καταστήματα τροφίμων (κρεαταγορά, ψαραγορά, λαχαναγορά και παντοπωλεία). Η στέγασή της γίνεται με γυαλί και μέταλλο, ενώ το φως στο εσωτερικό μπαίνει από συμμετρικά παράθυρα, στο πάνω μέρος. Στο εσωτερικό της, διανυκτερεύουν επίσης μικρά εστιατόρια (μαγειρεία) με φρέσκο φαγητό, που αποτελούν πόλο έλξης για πολλούς Αθηναίους, κυρίως τις μεταμεσονύκτιες ώρες. Στην απέναντι πλατεία (Βαρβάκειος) έχει διαμορφωθεί μικρό άλσος.
Γοητευτικός δρόμος της περιοχής, με έντονο «άρωμα ανατολής», που εκτείνεται από την πλατεία Κουμουνδούρου ως την πλατεία Κλαυθμώνος. Κατά μήκος του υπάρχουν, μεταξύ άλλων, πολλά καταστήματα πώλησης μπαχαρικών, γλυκισμάτων, ξηρών καρπών και καφέ, αρκετά από τα οποία διαθέτουν παραδοσιακά ανατολίτικα προϊόντα.
Πεζοδρομημένη σε μεγάλο μέρος, εκτείνεται από την οδό Πανεπιστημίου ως τη Ρωμαϊκή Αγορά (Πλάκα). Στη συμβολή με την οδό Σοφοκλέους βρίσκεται το Κτήριο Διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδας (2002), ένα από τα σημαντικότερα μοντέρνα αρχιτεκτονήματα της Αθήνας, που σχεδιάστηκε από Έλληνες αρχιτέκτονες, με σύμβουλο το διάσημο αρχιτέκτονα M. Botta. Στο ισόγειο, είναι ορατό ένα αποκατεστημένο τμήμα της αρχαίας Αχαρνικής οδού. Στην οδό Σοφοκλέους 10, βρίσκεται το παλαιό μέγαρο του Χρηματιστηρίου Αθηνών, με κλασικίζουσα πρόσοψη (ξεχωρίζουν οι τέσσερις δωρικού τύπου κολώνες). Προχωρώντας προς την Πλάκα, θα συναντήσετε δύο θαυμάσιες εκκλησίες, που αξίζει να επισκεφθείτε: την Παναγία Χρυσοσπηλιώτισσα (1863 - στη γωνία με την ομώνυμη οδό) και την Αγία Ειρήνη (1847 - οδό Αθηναΐδος) και οι δύο του αρχιτέκτονα Λ. Καυταντζόγλου. Γύρω από την Αγία Ειρήνη, που αποτέλεσε τον πρώτο μητροπολιτικό ναό της σύγχρονης Αθήνας, σχηματίζεται γραφική πλατεία, στην οποία λειτουργεί αγορά λουλουδιών και μικρά καφέ.
Κεντρικός δρόμος, από τους πρώτους που χαράχτηκαν στη νεότερη Αθήνα. Θεμελιώθηκε σε παλαιότερο ρέμα και όταν διαμορφώθηκε σε οδό πήρε τις ονομασίες Φειδίου και Ακακιών. Το σημερινό όνομά της οφείλεται στο γεγονός πως αρχικώς υπήρχε πρόβλεψη να φτάνει ως το Παναθηναϊκό Στάδιο, σχέδιο που τελικά δεν εφαρμόστηκε.
Βρίσκεται μεταξύ των οδών Σανταρόζα και Αρσάκη και είναι ένα από τα πρώτα δημόσια μέγαρα, που ανεγέρθηκαν στη νεότερη πόλη (1834). Φέρει αυστηρή νεοκλασική γραμμή και ως το 1905 στέγαζε το «Εθνικό Τυπογραφείο».
Ευρύχωρη πλατεία με κτιριακό ενδιαφέρον (Μουσείο Πόλεως Αθηνών, κτήριο πρώην υπουργείου Ναυτικών, κτήριο Υπουργείου Εσωτερικών, βυζαντινή εκκλησία Αγίων Θεοδώρων και αρκετά καφέ. Στο κέντρο βρίσκεται το ιμπρεσιονιστικό μπρούτζινο άγαλμα, που συμβολίζει την «Εθνική Συμφιλίωση» (Β. Δορόπουλος, 1988).
Μικρή πλατεία, έλαβε το όνομά της από το ναό που βρίσκεται στο κέντρο της. Ο κομψός αυτός ναός (του Λ. Καυταντζόγλου) χτίστηκε στη θέση παλαιότερου, στον οποίο τον Ιανουάριο του 1833 οι Αθηναίοι εξέλεξαν αντιπροσωπεία για να χαιρετήσει την άφιξη του νέου -τότε- βασιλιά Όθωνα στο Ναύπλιο. Απέναντι βρίσκεται το νεοκλασικό κτήριο του «Παρνασσού».
Εξαίρετο δείγμα του αθηναϊκού μοντερνισμού, με στοιχεία παλαιότερων αρχιτεκτονικών ρυθμών, έργο του σημαντικού Έλληνα αρχιτέκτονα Αν. Μεταξά (1931).
Μικρή πλατεία που σχηματίζεται μπροστά από το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, με εντυπωσιακό ορειχάλκινο έφιππο ανδριάντα του ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης Θ. Κολοκοτρώνη (Λ. Σώχος, 1904).
Το εντυπωσιακό αυτό νεοκλασικό κτήριο οικοδομήθηκε την περίοδο 1858-1871 σύμφωνα με τα σχέδια του Fr. Boulanger, τα οποία αργότερα τροποποιήθηκαν από τον Έλληνα αρχιτέκτονα Π. Κάλκο. Μέχρι το 1935, το κτήριο αποτελούσε την έδρα της ελληνικής Βουλής και για το λόγο αυτό ονομάζεται Παλαιά Βουλή. Από το 1961 στεγάζει τις συλλογές του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου.